ارتباط درک از بیماری با خودکارآمدی عمومی در بیماران مبتلا به ‏

مقدمه: بیماری عروق کرونر یکی از شایعترین بیماریهای قلبی عروقی محسوب می شود. ارتقا خودکارآمدی عمومی بعد از بروز رویداد ‏قلبی، از فرآیندهایی است که در افزایش مهارتهای توانمند سازی بیمار جهت تعدیل رفتارهای بهداشتی، نقش اساسی ایفا می کند و ‏داشتن درک مطلوب از بیماری ممکن است بتواند به ارتقا این توانمندی کمک نماید.‏ هدف:‏این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین خودکارآمدی عمومی و درک از بیماری در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر مراجعه ‏کننده به درمانگاه قلب مرکز آموزشی درمانی قلب دکتر حشمت رشت انجام شده است.‏ روش کار: در یک مطالعه توصیفی– مقطعی، 195 بیمار مبتلا به بیماری عروق کرونر مراجعه کننده به درمانگاه قلب مرکز آموزشی درمانی ‏قلب دکتر حشمت رشت، به شیوه نمونه گیری تدریجی انتخاب و با استفاده از پرسشنامه های درک از بیماری و خودکارآمدی عمومی ‏مورد پرسش قرار گرفتند. جهت تجزیه وتحلیل روابط بین متغیرهای مستقل و وابسته ازآزمون کای دو استفاده شد و عوامل مرتبط با ‏خودکارآمدی عمومی در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر تعیین شد.‏ نتایج: نتایج نشان داد که (9/74%) واحدها دارای خودکارآمدی عمومی مطلوب بوده اند و سطح درک از بیماری در اکثریت واحدها ‏‏(8/73%) مطلوب بود. در بررسی ارتباط متغیرها انجام آزمون کای دو نشان داد که درک از بیماری با سن، سطح تحصیلات، وضعیت ‏اشتغال، سابقه کسب آموزش در مورد مراقبت از خود و خودکارآمدی عمومی با سن، جنس، تاهل، سطح تحصیلات،تشخیص بیماری ‏قلبی، شرایط زندگی، وضعیت اشتغال، سابقه کسب آموزش در مورد نحوه مراقبت از خود دارای ارتباط آماری معنی دار‎ ‎بوده اند‎ ‎‏(05/0‏p<‎‏). بعلاوه آزمون آماری کای دو نشان داد بین درک از بیماری و خودکارآمدی عمومی در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر ‏ارتباط آماری معنی دار وجود دارد. ‏ نتیجه گیری: طراحی برنامه آموزش بالینی و خدمات پرستاری جهت افزایش درک از بیماری می تواند در ارتقا خودکارآمدی عمومی ‏بیماران قلبی برای مراقبت بهتر از خود موثر باشد. ‏